Summer of `13

Deze zomer begon totaal anders dan dat wij hadden gepland of zelfs hadden kunnen bedenken. We waren overspoeld door het lot en konden niet veel meer dan erin mee gaan. Tot we langzaam weer opkrabbelen en ''Moffel'' besloot om het hef weer zelf in handen te nemen.  Ik werd daadwerkelijk verrast door een geboekte vakantie. Hier in Nederland om niet meteen té veel te willen. Het was de beste timing die ik mij kon wensen.

Ik keek er naar uit maar veel tijd had ik niet want de geplande vakantie stond al bijna voor de deur. Helemaal opgewonden maakte ik lijstjes, regelde de laatste belangrijke dingen en pakte de koffers in. De dag zelf stond ik werkelijk te trappelen. Met een big smile sloot ik de deur van ons huis om dan met zijn vieren, (ja jullie lezen het goed want ook onze twee poezen mochten mee op vakantie) te vertrekken naar onze vakantieadres. Het was tijd om de dagelijkse sleur achter ons te laten en te genieten met elkaar. Terwijl we steeds verder van ons huis reden leek het ook of we steeds verder verwijderd raakten van de buitenwereld. Het voelde heerlijk!

We waren dan eindelijk geariveerd en mochten kennis maken met ons huisje. Het stond middenin het bos. De bomen bedekte onze tijdelijke woning wat ervoor zorgde dat het binnen erg aangenaam was. Onze vakantie was dan eindelijk echt begonnen. Alles was nieuw en al mijn zintuigen werden geprikkelt. Ik beleefde alles intens iets wat thuis al snel gewoon is was hier toch anders omdat het nieuw was. Een ware belevenis. Toen was het tijd om de buitenwereld te verkennen. Niet de buitenwereld van de media, de televisie, de radio of de telefoon maar puur de natuur. Openslaande deuren naar een eigen terras aan het water alleen dat was al genieten maar er was nog veel meer.

Het voelde goed om ons even af te sluiten van de buitenwereld maar ook zeker van de medische molen. Even was het weer alleen maar ''Moffel'' en ik. Het leven wat nog zoveel meer te bieden heeft maar soms in het niets lijkt te vallen door alle gebeurtenissen rondom onze kinderwens. We hadden rust nodig, onze geest was te vol onze lichaam te moe. Heerlijk ontbijten in het zonnetje omringd door kwakende eenden, een wandelingetje in de prachtige natuur om vervolgens een duik te nemen in het water. Voorzichtig begon de vakantie want wat kon ik lichamelijk aan, maar al snel maakte ik sprongen vooruit en liet ik de teugels vieren.

Mijn lieve ''Moffel'' genoot dat ik steeds weer sterker werd maar vooral dat ik in tijden weer echt aan het genieten was. Zijn waterratje die graag op of in het water te vinden is, hij ging er maar al te graag in mee. Veel foto's werden er gemaakt terwijl ik druk aan het peddelen was om onze kano de goede richting uit te krijgen. Het gevoel dat ik weer leefde, dat ik echt weer leefde is niet te omschrijven. De zon op mijn rug, mijn liefde achter in de kano, uitkijkend op een groot meer en echt bewust zijn van het moment. Het gaf mij nieuwe inzichten, een nieuwe kijk op onze wereld. Ik wilde alles doen, overal van genieten. Zo lagen we aan het water, in het water maar ook andere dingen zoals een potje midgetgolf, een wandeling en een drankje op een terrasje ik wilde het allemaal doen. ' s Avonds genoten we van een heerlijk diner, deden we een drankje om vervolgens helemaal voldaan richting ons huisje te keren.

Het was genieten zelfs het weer zat mee. Met lood in mijn schoenen pakte ik alle spullen weer in. De tijd was voorbij gevlogen, het leek veel tekort maar het was toch echt tijd om te gaan. Met een brok in mijn keel en zelfs een beetje heimwee verliet ik ons vakantiehuisje. Het was niet alleen maar leuke dingen doen maar we hebben ons kunnen opladen, kunnen terug kijken op het avontuur van zwanger worden en het heeft ons ook nieuwe inzichten gegeven. We zijn nog hechter geworden want  door het hele proces zijn we toch langs elkaar heen gaan leven. Allebei verdronken en iets wat verloren in onze eigen proces, in onze eigen verdriet en daarnaast het sterk willen zijn voor de ander. Heel wat tranen hebben er ook gevloeid op de vakantie, we hebben gesprekken gevoerd die we normaal misschien te moeilijk hadden gevonden maar we hebben vooral het geluk weer terug gevonden. Het was goed, het mocht er allemaal zijn.

Daar zag ik ons huis in de verte alweer staan. Het was ook wel weer fijn om thuis te zijn al had ik nog steeds heimwee. Meteen begon het dagelijkse leven weer en ondanks dat we nog vakantie hebben is onze agenda al aardig ingevuld. Nog maar net binnen of niet veel later zat ik al in het ziekenhuis. Precies dag veertien van mijn cyclus en er moest echt een echo gemaakt worden. Hallo realiteit! Met gebruinde benen en helemaal nog in de vakantiesfeer lag ik in de beugels. Mijn ei was 15 mm en de IUI werd gepland en de dag erna moest ik toch nog even gezien worden. Dit keer moet ik toch Pregnyl gaan spuiten, even slikken en lichtelijk in paniek kreeg ik uitleg. Als het onze kans vergroot dan heb ik alleen maar meer hoop. De volgende dag zag ik braaf weer in de beugels zoals afgesproken. Mijn ei was nu maar 12 mm door een andere gyneacoloog gemeten. Er zaten twee eitjes aan elkaar en die zijn bij elkaar opgemeten. Wat een teleurstelling. Meteen werd de IUI afgeblazen en moest ik vrijdag weer komen. Ze waren nu 15 mm iets gegroeid maar niet veel. Voor de zekerheid werd er ook bloed geprikt we willen niet nog een keer de eisprong mislopen. Een lichte stijging maar nog te vroeg. Vandaag moest ik naar een ander ziekenhuis om nogmaals een echo te maken. Mijn baarmoederslijmvlies dikt al mooi in en mijn ei werd gemeten en was 14 mm, zelfs twee keer gemeten. De gyneacoloog van vrijdag was iets te positief en heeft iets ruimer gemeten. Het is toch echt even afwachten omdat mijn ei toch echt wel 20 mm kan worden. Maandag heb ik weer een afspraak. We zitten inmiddels op dag 19 en de moed begint mij een beetje in de schoenen te zakken.

We zitten weer volop in de realiteit. Onze wereld is verkleind naar volop ziekenhuisbezoeken en alles over hebben voor onze kinderwens. Hoewel het mij best zwaar valt deze negende IUI poging waar we al drie maanden mee bezig zijn wil ik mij niet helemaal in beslag laten nemen. Het ware geluksgevoel dat ik had wil ik vasthouden. Hoe ik dat doe? Als het gevoel lijkt weg te ebben kijk ik naar de foto's van de Summer of '13 en met een glimlach droom ik weg!